Valse aangiften met goede bedoelingen

Expertisegroep vergoelijkt valse incestaangiften

Mr Ir P.J.A. Prinsen, oud-advocaat

Leiden, 26 mei 2009

Vals beschuldigd

De ZEMBLA-uitzending “Verdachte Vaders” van zondag 24 mei 2009 was gewijd aan het verschijnsel dat moeders hun ex-man valselijk van incest beschuldigen om zodoende onder de zorg- of omgangsregeling uit te komen. In plaats van in vrede met zijn kind te kunnen omgaan, belandt vader dan vele maanden, zoniet jaren, onschuldig in de cel. Hoe dat ook afloopt, veroordeeld of niet, ook na sepot of vrijspraak is het leven van die vader verwoest. Voor zulke vaders is de maatschappij niet meer een rechtstaat waarin zorgvuldig en beschaafd met burgers wordt omgesprongen. Nooit meer.

LEBZ-zaken

Een klein gedeelte van die vervolgingen wordt sinds 1999 door de Officier van Justitie voorgelegd aan de Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken (LEBZ) alvorens de zaak voor de rechter te brengen. In 95% van dat (kleine) deel adviseert de LEBZ om van verdere vervolging af te zien (LEBZ-rapport, nov. 2008, pag.95). Het opsporings- of gerechtelijk vooronderzoek is dan al in volle gang en de vader zit al maanden onschuldig in de politiecel. De verklaringen van veel moeders zijn volgens de rechercheurs “dusdanig gedetailleerd en gruwelijk, dat niemand bij de zedenpolitie twijfelt aan de verklaringen” [sic!]. Ook kinderen worden daarbij door hun moeder gedwongen om verzonnen verhalen op te dissen.

Een verplichting voor de Officier van Justitie om de LEBZ te consulteren bestaat er voor dit soort zaken niet. Consultatie is facultatief.

Niet-LEBZ-zaken

Van de meldingen die niet aan het LEBZ worden voorgelegd wordt gesteld dat daarvan tussen de 30 en 50% een valse melding betreft. Maar in die zaken is één bewijsmiddel (de valse aangifte) met “aanvullend bewijs” (een toevallige blauwe plek) voldoende voor een jarenlange veroordeling. “Die blauwe plek alleen zegt dat er iets gebeurd is. Niet dat hij het heeft gedaan” maar “zo’n systeem is echt nodig bij seksuele delicten” [sic!] volgens hoogleraar strafrecht Tineke Cleiren,  raadsheer in het Hof Amsterdam (NRC 28 juni 2008). En is er echt geen ander bewijsmiddel dan wordt de ontkennende vader onderworpen aan een verboden verhoormethode die nog het meest doet denken aan het soort dat in de politieke showprocessen van de jaren 50 ‘hersenspoeling’ werd genoemd, net zo lang totdat een valse bekentenis wordt afgelegd. Voor wie met zorg naar deze ontwikkeling kijkt betekent veroordeling voor seksueel misbruik dan ook slechts een juridische formaliteit (met nare gevolgen voor de veroordeelde, dat wèl) die op het cognitieve vlak geen steun kan geven aan het uitgangspunt dat de “dader” het gedaan heeft.

Vergoelijking: Anti-vaderklimaat

Van het aantal vaders dat onschuldig wordt vervolgd en zelfs veroordeeld bestaat dan ook geen betrouwbaar cijfer. Maar, vergoelijkt mr.drs. Paul van den Eshof, coördinator van de LEBZ: "Iedereen heeft goede bedoelingen: de aangeefster, de getuige, de rechercheurs. Alleen het resultaat is niet goed".

Ik wreef mij de ogen uit bij het lezen van deze gotspe. Deze vergoelijking van misdaad, zo laconiek, kan alleen geuit worden in een anti-vaderklimaat dat de samenleving tot in het merg heeft vergiftigd. Alsof het gepast zou zijn als we zouden wijzen op de goede bedoelingen van de blanke buspassagier en de blanke politie van Montgomery, Alabama die Rosa Parks arresteerde wegens verstoring van de openbare orde. “Wat zeuren we nou, ze is toch vrijgelaten?”

Vaderperspectief

Een klimaat waarin alleen maar het perspectief van moeders telt, waar moeders boven de wet staan en geen enkele verantwoordelijkheid hoeven te nemen voor hun wandaden, ook al ruïneren zij daardoor, met hun kinderen als instrument, het leven van hun ex-man. Vergoelijkt door de LEBZ-coördinator! Om nog maar te zwijgen van deze vorm van kindermisbruik.

Waar is oog voor het perspectief van de werkelijke slachtoffers: de van incest beschuldigde vaders, de geïndoctrineerde kinderen? Waar is het gevoel van urgentie om de heksenjacht te stoppen?

Welke rechercheur, welke verantwoordelijk Officier van Justitie is uit het ambt gezet of vervolgd wegens verduistering van (ontlastende) bewijsstukken, wegens misbruik van gezag, wegens uitlokking van een lasterlijke aangifte?

Welke moeders zijn uit het ouderlijk gezag gezet wegens inprenting van valse incestherinneringen bij hun kinderen, of strafrechtelijk vervolgd wegens lasterlijke aangifte? Kunnen we ons daarvan afmaken met een “Jammer, maar ze bedoelde het toch goed”?

Walter van Kleef, voorzitter van de experts bij de Raad van Hoofdcommissarissen, ziet als oorzaak de verouderde politieopleidingen, daterend uit de jaren 80 en sterk beïnvloed door het feminisme dat toen zijn hoogtepunt beleefde. Van Kleef wil een landelijk onderzoek naar valse aangiften. De Officier van Justitie Donker wil meer zedenrechercheurs, want de kwaliteit lijdt onder het capaciteitstekort…

Begin van de heksenjacht

1975 werd door de VN uitgeroepen als het Internationale Jaar van de Vrouw. Daarmee kwam een wereldwijde vloed aan subsidies los. Achteraf bezien maakte dat 1975 tot een rampjaar voor het familierecht wereldwijd. Het zich ongenuanceerd categorisch afzetten tegen mannen en externe attributie werd nogal eens aangezien voor en beloond als vrouwenemancipatie. Het profileerde de vrouw als hulpeloos wezen, als slachtoffer dat recht had op bescherming van buiten af. Dat heeft in de hele westerse wereld geleid tot een anti-vader-klimaat in het familierecht. De feministische lobby heeft ook nimmer toepassing van het strafrecht geschuwd.

In juni 1982 vond op initiatief van Hedi d’Ancona te Kijkduin de conferentie ‘Seksueel geweld tegen vrouwen en meisjes’ plaats. Het feminisme werd, met de OM-Richtlijn De Beaufort (1986), op zijn wenken bediend. Er ontstond een ware incestjacht, gevoed door haatzaaiende Sire-spotjes, overheidscampagnes en tendentieuze wetenschappelijke onderzoeken waarin vaders worden neergezet als plegers van huiselijk geweld en als potentiële incestplegers. Die campagnes gaan nog altijd door, alleen valt het ons niet meer op, zó gewoon zijn wij het gaan vinden.

Eind jaren 90 moest worden erkend dat de waarheidsvinding het loodje had gelegd. In 1999 werd de Richtlijn De Beaufort vervangen door twee complementaire richtlijnen en werd het LEBZ in het leven geroepen “omdat de waarheidsvinding in dit soort zaken ondergeschikt was geraakt aan de aandacht voor de aangeefsters. Kritisch doorvragen was niet aan de orde, twijfelen aan de geloofwaardigheid van een aangifte was not done en in het politieonderwijs werd geen aandacht besteed aan het onderwerp ‘valse aangiftes’. Ook in de wetenschappelijke wereld was sprake van belangstelling voor slachtoffers”. (LEBZ-rapport, nov. 2008, pag.8).

Tien jaar later…

Het feminisme is op zijn retour – het anti-vaderklimaat is de wrange vrucht.

Ook nu nog, tien jaar na instelling van niets minder dan de LEBZ, constateert Van den Eshof dat zedenrechercheurs “te weinig aan waarheidsvinding doen” en zich “teveel opstellen als hulpverlener”… en vergoelijkt hij de valse aangiftes en vervolgingen, behept als hij zelf is met een hulpverlenersattitude. Ook Van den Eshof ziet zich, als hij op straat loopt, omgeven door billboards waarop in feministisch idioom vader wordt afgeschilderd als geweld- of incestpleger. Hij hoeft de TV maar aan te zetten of hij ziet een Postbus 51-spotje met dezelfde boodschap of een politicus die de booswichten mores wil leren met het huisverbod. Want ook de Tweede Kamer wordt misleid met zogenaamd wetenschappelijk onderzoek waaruit zou blijken dat vaders vrouw en kind mishandelen, kinderen misbruiken of naar het buitenland ontvoeren.

Het juiste tegengif?

Het is nogal naïef te denken dat meer onderzoek en meer zedenrechercheurs het juiste tegengif zijn voor een jarenlange vergiftiging van de publieke opinie. Onderzocht is er al te veel, wat nodig is, is een andere bril. “Meer rechercheurs” betekent “meer vervolgingen”. Veelzeggend is, dat in de door ZEMBLA getoonde zaak zowel de moeder als de verhorende rechercheurs ook ná het LEBZ-advies nog heilig overtuigd zijn van hun gelijk!

Het wordt dan ook tijd dat niet alleen de valse aangeefsters, maar ook de professionals die het uitlokken door aan die valse aangeefster een gewillig oor te lenen, en die tegen ontkennende vaders ongeoorloofde verhoormethoden toepassen of ontlastend bewijs achterhouden, dat die professionals zo nodig op ontslag en vervolging kunnen rekenen.

En verder: het wordt tijd dat de overheid zich in haar publieksvoorlichting, in haar ijver om de zwakke burgers, vrouwen en kinderen, te beschermen, niet langer laat meeslepen in iets wat neerkomt op het kweken van een anti-vaderklimaat. De valse aangiften moeten niet nog worden onderzocht, ze moeten worden vervolgd. Wat onderzocht moet worden is de PR-machine die die valse aangiften in de hand werkt.

Uw reactie (per e-mail) wordt op prijs gesteld.

Lees de reacties